Deze week het best bekekenOthers with a similar name Door J. Kessels is het soort roadmovie waar alles heel erg snel moet gaan: de roestbak Kamikaze van detective J. Kessels lijkt met elke kilometer een liter diesel op te slurpen, de asbak op het dashboard zit na één rit vol en de rock 'n' roll nummers volgen elkaar sneller op dan de humoristische een-tweetjes tussen de twee hoofdpersona­ges. Toch werkt deze overdaad aan sigaretten, alcohol, muziek en snelle grappen niet als de V8 motor van J. Kessels, een plichtsgetrouwe, maar toch ook speelse verfilming van P.F. Thoméses gelijk­namige boek. Het is eerder nostalgie die de motor van dit vehikel voor Frank Lammers en Fedja van Huêt voortdrijft. Alleen, wat hebben we aan nostalgie als die te snel aan ons voorbijgaat?Het begint allemaal met neurotische Frans (Van Huêt), schrijver van pulpdetectives, en grommende J. Kessels (Lammers), Frans' favoriete creatie. Kessels is alles wat Frans niet is: ruig, onbevangen, ervaren; Een olifant in de porseleinkast ook, die zijn zaken liefst bezopen oplost.

Samen kunnen ze dronken worden, naar rock 'n' roll luisteren, stripclubs bezoeken en misdaden oplossen. Frans heeft dat nodig, want zijn mannelijkheid is al jaren een aflopende zaak. De motivatie om met Kessels op avontuur te gaan stamt uit zijn jongensjaren, toen hij in een Tilburgse snackbar werd vernederd voor de ogen van Silleke, z'n flipperende jeugdliefde. jiro dreams of sushi tubeplusHet trauma zit diep en een sinistere zaak over een verdwenen frikadellenhandelaar zou wel eens heling kunnen bieden.jiro dreams of sushi uverseEen 'frikadellendetective' dus, vijftien jaar na de 'aardappelwestern' Wilde mossels, waarin dezelfde Lammers en Van Huêt het Zeeuwse platteland onveilig maakten. youda sushi chef myplaycity

Het probleem van J. Kessels is dat er voor een goed misdaadverhaal te veel gebeurt, terwijl het eigenlijk om te weinig gaat. Frans en Kessels razen door een ingewikkeld plot, maar elke doorbraak lijkt te ontstaan uit willekeur, niet vanuit de vindingrijkheid van de personages. Misschien is het deel van de grap dat Kessels helemaal geen inzicht maar juist dronken willekeur nodig heeft om zaken af te ronden, maar dan blijft de vraag waarom we daar naar moeten kijken. torchlight get sushi grade fish meatNergens voelt het alsof De Bruyn en scenarist Jan Eilander de chaos onder controle hebben.where to get sushi grade fish meat torchlightHetzelfde kan gezegd worden over Frans, die nooit controle over z'n leven heeft gehad. suzumo sushi machine singapore

Zonder deze zaak zou hij met een writer's block achter zijn typemachine zitten, fantaserend over Silleke. Kessels trekt hem echter de Duitse nacht in, naar Hamburg, naar het gevaar. Maar ook daar is Frans machteloos. Nergens grijpt hij het leven bij de ballen, waarschijnlijk ook de belangrijkste frustratie die Thomése uit zelfspot aanzette om het boek te schrijven. Want wat beleef je nou echt achter dat bureau? Het is eerder alsof elke situatie Frans overrompelt, alsof altijd anderen beslissen wat hij moet doen. Een hulpeloosheid die steeds weer terugvoert naar dat traumatische moment voor de neus van Silleke in die Tilburgse snackbar.Een flashback naar dat onwaarschijnlijke moment levert uiteindelijk de beste scène op en vormt het DNA van J. Kessels. Wat er toen gebeurde speelt een speciale rol tot aan de laatste onthullende scène, wanneer de film met een scala aan ontknopingen een film noir probeert te lijken. Die ontknoping wil echter allerlei kanten tegelijk op en het wordt dan alleen maar duidelijker dat J. Kessels eigenlijk nergens over gaat.

Dit is een film die zijn doel te hard voorbij is gereden. Een detective zonder mysterie, een liefdesverhaal zonder hart. Of zoals het J. Kessels het zou zeggen: lauw bier. ProductieSander VerdonkDenis WigmanRegie en scenarioErik de BruynCameraDanny ElsenMontageJP LuijsterburgMetFedja van HuêtFrank LammersMarc LauwrysRuben van der MeerRomi van RenterghemAnnick ChristiaensKleur, 107 minutenDistributieSeptember filmTe zienvanaf 23 septemberGa voor alle bioscopenen speeltijden naar Het griezeligste is dat de meesten in Jagten gewoon goedbedoelende, aardige mensen zijn. Thomas Vinterberg (Festen) doet zelfs tamelijk veel moeite om te laten zien hoe warm de pas gescheiden Lucas (Mads Mikkelsen, formidabel zoals gewoonlijk) door zijn omgeving wordt opgevangen. Hij gaat uit jagen met de mannen en heeft een nieuwe baan op een kleuterschool waar het stoeien nog niet in de ban is gedaan.Maar dat betekent niets wanneer Lucas plotseling wordt verdacht van misbruik nadat een vijfjarig meisje in een vlaag van boosheid het woord 'pik' in de mond neemt.

Wat volgt is een sociaal drama waarin Vinterberg voor ons uittekent hoe begrijpelijke bezorgdheid om kan slaan in een agressieve heksenjacht.Voor wie weet wat er allemaal mis kan gaan met zedenzaken heeft Jagten weinig nieuws in petto. Vinterberg lijkt er ook niet op uit het mechanisme achter de massahysterie te ontleden, wat overigens wel een beetje een gemakkelijke keuze is. We worden niet echt gedwongen het dilemma van Lucas' vrienden mee te voelen. We weten wat er gebeurd is, dus het is niet moeilijk te bepalen waar onze sympathie ligt.Het meest indrukwekkend is de manier waarop Vinterberg laat zien hoe Lucas zijn broze nieuwe leven plotseling in scherven ziet vallen. Stomgeslagen en vol machteloze woede kan hij niet anders dan zich als een soort martelaar naar de ontluisterende kerstavond in de kerk slepen. Onvergetelijk is de ernstige blik waarmee het kleine meisje de gevolgen van haar onbedoelde uitspraak gadeslaat. Vaak geeft Vinterberg het ogenschijnlijk alledaagse realisme een onverwacht sterke intensiteit mee.

Belangrijk is ook dat Jagten wel wrang, maar niet cynisch of zonder hoop is, al verwacht Vinterberg meer van kinderen dan van volwassenen. De acteurs dragen met hun voortreffelijke spel veel aan de overtuigingskracht bij, met voorop Mads Mikkelsen, de alleskunner die zich even goed thuis voelt in een James Bond-film (Casino Royale) als in een intiem drama. Jagten leverde hem in Cannes de acteursprijs op, nadat hij die in Berlijn al had gekregen voor A Royal Affair.Met het onopgesmukt neergezette Jagten prolongeert Vinterberg de sterke comeback die hij twee jaar geleden maakte met het uit hetzelfde hout gesneden Submarino. Na zijn veelbejubelde Festen (1998) leek de Deense geestverwant van Lars von Trier het spoor even kwijt, maar nu staat hij weer met beide benen op de grond. ProductieMorten KaufmannSisse Garum JørgensenRegieThomas VinterbergScenarioThomas VinterbergTobias LindholmCameraCharlotte Bruus ChristensenMontageAnne ØsterudJanus Billeskov JansenArt directionTorben Stig NielsenMuziekNikolaj EgelundMetMads MikkelsenThomas Bo LarsenAnnika WedderkoppLasse FogelstrømSusse WoldKleur, 111 minutenDistributieWild BunchTe zienvanaf 25 oktober